کارلو جزوالدو

کارلو جزوالدو : قتل ، جادو گری ، موسیقی کرال

برای قرن ها، کارلو جزوالدو اشراف زاده و آهنگساز ایتالیایی (1566-1613)  شخصیتی پر طرفدار بوده است. شهرت او بیشتر نتیجه مشکلات غیر معمول در زندگی اش بود تا قطعات موسیقی زیبایی

که  از خود به جا گذاشت. به نظر می رسد رویدادهای اصلی زندگی او از یک رمان گوتیک آمده باشد. در سال 1590 او و همکارانش همسرش ، ماریا د آوالوس ، و معشوق او فابریزیو کارافا را وحشیانه به قتل می رسانند.

پس از قتل همسر بی وفای خود، جزوالدو در چارچوب قوانین اجتماعی اشرافی رفتار می کند (بنابراین هرگز تحت تعقیب قرار نمی گیرد). این قتل در ناپل(ایتالیا) همهمه ایجاد کرد. جزئیات کمی در مطبوعات منتشر شد

و شایعات کم رنگ تر شد. جزوالدو ، از مجازات ترس داشت بنابراین به قلعه خانوادگی اش در شهر خود رفت.

ازدواج دوباره :

او در سال 1594 دوباره با النورا د استه، اشراف زاده ای از فرارا ازدواج کرد. او به ازدواج اش با النورا تعهدی نداشت و او را مورد آزار قرار داده و به او بی وفا بود. آنها اغلب از هم جدا زندگی می کردند،

فرارا مرکز مهم موسیقی بود و در آنجا شهرت خود را به عنوان یک آهنگساز کسب نمود.

سبک موسیقی :

قطعات او بیشتر برای آواز بودند. او با گروه معروف زنان آواز خوان فرارا کار کرده است. زندگی اوتا پایان آشفته باقی ماند. فردی نیز می گوید او را زمان هایی که به موسیقی نمی پرداخت افسرده می یافته است .

او برای درمان درد و رنج جسمی و روحی خود به اقدامات غیرمعمولی متوسل شد، اودر فعالیت های مخفی با معشوقه اش شرکت می کرد و بنا به گزارش ها خدمتکاران مردی را استخدام می کرد تا هر روز او را بزنند.

در سال 1603 الینورا یک محاکمه قضایی علیه معشوقه اش راه می اندازد که به محاکمه ای با اتهام جادو گری تبدیل می شود. معشوقه و زنی دیگر گناه کار شناخته می شوند و و (به طرز عجیبی) محکوم شدند

در قلعه جزوالدو زندگی کنند. او سال های آخر عمر خود را در انزوا زندگی کرد و گویا مردم محلی او را یک چهره شیطانی می دانستند. چند سال قبل از مرگ او، در یک نقاشی از جزوالدو (برای کلیسایش) او به عنوان

جایگاه توبه در آستانه برزخ به تصویر کشیده شده است.

درک ارتباط موسیقی جزوالدو با زندگی اش زیاد سخت نیست. از ویژگی های اصلی سبک موسیقی او می توان به استفاده از هارمونی های عجیب که برای شنونده به تناوب شگفت آور و نگران کننده هستند اشاره نمود. معروف ترین اثر او شش کتاب

مادریگال(قطعه سکولاراز مجموعه ای از اشعار کوتاه برای گروه کوچکی از خوانندگان) است. کتاب پنجم و ششم او حاوی قطعاتی همچون “Beltà poi che t’assenti”و“Moro, lasso, al mio duolo” می باشد و برای استفاده شجاعانه از هارمونی و زیبایی

گیج کننده مشهور است.

بزرگ ترین کار مذهبی جزوالدو  Tenebrae Responsoria(سرود هفته مقدس(مجموعه ای از قطعات آوازی برای پنجشنبه، جمعه و شنبه قبل از عید پاک)) است و خشونت کم تری نسبت به مادریگال های او دارد،

در قرن 20 موسیقی جزوالدو از یک رنسانس بهره مند شد؛ آهنگسازان و شنوندگان از چگونگی استفاده او از هارمونی های غیر سنتی قطعات هارمونیک آثار آهنگسازان مدرن مانند شوئنبرگ و استراوینسکی شگفت زده می شدند.